نمایندگی و فرانچایز مسئله این است

مقدمه

فرانچایز و نمایندگی هر دو مدل‌های تجاری هستند که به کسب‌وکارها امکان می‌دهند دامنه فعالیت خود را گسترش دهند. با این حال تفاوت‌های کلیدی بین نمایندگی و فرانچایز وجود دارد که کسب‌وکارها باید قبل از تصمیم‌گیری در نظر بگیرند.

کنترل فرانچایز در تفاوت های نمایندگی و فرانچایز

در فرانچایز، فرانچایزدهنده کنترل بالایی بر کسب‌وکار فرانچایزگیرنده دارد. این کنترل می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• انتخاب محصولات یا خدماتی که فرانچایزدگیرنده می‌تواند بفروشد.

• در یک قرارداد فرانچایز، فرانچایزدهنده معمولاً محصولات یا خدماتی را که فرانچایزگیرنده می‌تواند بفروشد را تعیین می‌کند. این به این دلیل است که فرانچایزدهنده می‌خواهد اطمینان حاصل کند که فرانچایزگیرنده از نام تجاری و سیستم فرانچایز به درستی استفاده می‌کند.
• فرانچایزدهنده ممکن است محصولات یا خدمات خاصی را برای فروش فرانچایزگیرنده انتخاب کند یا ممکن است به فرانچایزگیرنده اجازه دهد تا طیف وسیعی از محصولات یا خدمات را انتخاب کند.
• در برخی موارد فرانچایزدهنده ممکن است به فرانچایزگیرنده اجازه دهد تا محصولات یا خدمات جدیدی را به خط محصولات یا خدمات موجود اضافه کند. با این حال، فرانچایزدهنده معمولاً باید این تغییرات را تأیید کند.

در یافتن تفاوت نمایندگی و فرانچایز باید بدانید :

• تایید قیمت‌هایی که فرانچایزگیرنده می‌تواند تعیین کند.

• در یک قرارداد فرانچایز، فرانچایزدهنده معمولاً قیمت‌هایی را که فرانچایزگیرنده می‌تواند تعیین کند، را مشخص می‌کند. این امر به این خاطر است که فرانچایزدهنده می‌خواهد اطمینان حاصل کند که قیمت‌ها با استانداردهای فرانچایز سازگار هستند.
• فرانچایزدهنده ممکن است قیمت‌های ثابتی را برای محصولات یا خدمات تعیین کند یا ممکن است به فرانچایزگیرنده اجازه دهد تا قیمت‌ها را با توجه به شرایط بازار تعیین کند.
• در برخی موارد، فرانچایزدهنده ممکن است به فرانچایزگیرنده اجازه دهد تا تخفیف‌هایی را به مشتریان ارائه دهد. با این حال فرانچایزدهنده معمولاً باید این تخفیف‌ها را تأیید کند.

• نحوه اداره کسب‌وکار فرانچایزگیرنده

در یک قرارداد فرانچایز، فرانچایزدهنده معمولاً نحوه اداره کسب‌وکار فرانچایزگیرنده را تعیین می‌کند. این می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• دکور و طراحی فروشگاه یا دفتر
• نحوه ارائه خدمات به مشتریان
• نحوه مدیریت کارکنان
• نحوه بازاریابی و تبلیغات

• فرانچایزدهنده ممکن است از فرانچایزگیرنده بخواهد که از دستورالعمل‌های خاصی در مورد نحوه اداره کسب‌وکار خود پیروی کند.
• فرانچایزدهنده شاید به فرانچایزگیرنده اجازه دهد تا برخی از تصمیمات مربوط به نحوه اداره کسب‌وکار خود را با اختیار خود تصمیم گیری کند. با این حال، فرانچایزدهنده معمولاً حق دارد که در صورت لزوم، تغییراتی در این تصمیمات اعمال کند. فرانچایزدهنده معمولاً این کنترل را از طریق قرارداد فرانچایز اعمال می‌کند. قرارداد فرانچایز یک توافق قانونی است که تعهدات و حقوق هر دو طرف را مشخص می‌کند.

نمایندگی در تفاوت نمایندگی و فرانچایز

در نمایندگی، نماینده کنترل بیشتری بر کسب‌وکار خود دارد. نماینده معمولاً می‌تواند محصولات یا خدماتی را که می‌خواهد بفروشد، قیمت‌هایی را که می‌خواهد تعیین کند و نحوه اداره کسب‌وکار خود را انتخاب کند.

تولیدکننده یا تأمین‌کننده معمولاً هیچ کنترلی بر نحوه اداره کسب‌وکار نماینده ندارد.

برای فهمیدن تفاوت نمایندگی و فرانچایز به مثال زیر دقت کنید:

در یک فرانچایز مک‌دونالدز، فرانچایزدهنده تعیین می‌کند که فرانچایزگیرنده باید چه محصولاتی را بفروشد، چه قیمت‌هایی را تعیین کند و چگونه مغازه خود را اداره کند. فرانچایزگیرنده مک‌دونالدز نمی‌تواند بدون اجازه فرانچایزدهنده، محصولات یا خدمات دیگری را بفروشد، قیمت‌های خود را تغییر دهد یا دکور مغازه خود را تغییر دهد.

در مقابل، یک نماینده نستله می‌تواند هر محصول نستله‌ای را که می‌خواهد بفروشد، قیمت‌هایی را که می‌خواهد تعیین کند و نحوه اداره کسب‌وکار خود را انتخاب کند. نماینده نستله حتی می‌تواند محصولات سایر برندها را نیز بفروشد.

سرمایه‌گذاری

فرانچایز

سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار فرانچایز معمولاً بیشتر از سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار نمایندگی است. این به این دلیل است که فرانچایزگیرنده آن باید هزینه‌های زیر را پرداخت کنند:

• حق امتیاز اولیه: مبلغی که فرانچایزگیرنده به فرانچایزدهنده برای حق استفاده از نام تجاری و سیستم فرانچایز پرداخت می‌کند.
• حق امتیازهای جاری: درصدی از فروش که فرانچایزگیرنده به فرانچایزدهنده پرداخت می‌کند.
• هزینه‌های تبلیغاتی و بازاریابی: هزینه‌هایی که فرانچایزگیرنده برای تبلیغات و بازاریابی محصولات یا خدمات خود پرداخت می‌کند.
• هزینه‌های تجهیزات و لوازم: هزینه‌هایی که فرانچایزگیرنده برای خرید تجهیزات و لوازم مورد نیاز کسب‌وکار خود پرداخت می‌کند.

نمایندگی

سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار نمایندگی معمولاً محدود به خرید محصولات یا خدمات مورد نیاز است. این محصولات یا خدمات معمولاً به صورت اعتباری به نماینده فروخته می‌شوند، بنابراین نماینده نیازی به پرداخت کل مبلغ را در یک زمان ندارد.

به مثال زیر دقت کنید:

حق امتیاز اولیه برای راه‌اندازی یک رستوران مک‌دونالدز در ایالات متحده حدود 450000 دلار است. این مبلغ به علاوه هزینه‌های تبلیغاتی و بازاریابی، هزینه‌های تجهیزات و لوازم و سایر هزینه‌ه می‌تواند سرمایه‌گذاری اولیه فرانچایزپذیر را به بیش از 1 میلیون دلار برساند. در مقابل یک نماینده نستله معمولاً فقط نیاز دارد که محصولات نستله را به صورت اعتباری خریداری کند. این محصولات معمولاً با تخفیف در دسترس نمایندگان قرار می‌گیرند.

ریسک

موفقیت فرانچایزگیرندگان به موفقیت نام تجاری فرانچایزدهنده وابسته‌تر هستند. اگر نام تجاری فرانچایزدهنده آسیب ببیند، کسب‌وکار فرانچایزگیرنده نیز ممکن است آسیب ببیند.

این به این دلیل است که فرانچایزگیرندگان معمولاً از نام تجاری فرانچایزدهنده برای جذب مشتریان استفاده می‌کنند. اگر نام تجاری فرانچایزدهنده آسیب ببیند، ممکن است مشتریان کمتری به کسب‌وکار فرانچایزگیرنده مراجعه کنند.

نکته مهم

ریسک مرتبط با یک فرانچایز معمولاً بیشتر از ریسک مرتبط با یک نمایندگی توزیع‌کننده است. این به دلیل این است که فرانچایزها به صورت نزدیک‌تر به موفقیت برند فرانچایزدهنده مرتبط هستند. اگر برند فرانچایزدهنده آسیب ببیند، کسب و کار فرانچایزی نیز ممکن است آسیب ببیند. نمایندگان کمتر به موفقیت تولید کننده یا تامین‌کننده متصل هستند. اگر محصولات یا خدمات تولید کننده یا تامین‌کننده موفق نباشند، کسب و کار نماینده توزیع‌کننده ممکن است هنوز هم موفق باشد اگر بتواند محصولات یا خدمات دیگری را برای فروش پیدا کند. امیدواریم در این مقاله فرق نمایندگی و فرانچایز را به خوبی انتقال داده باشیم.